- Corien
Liefde en relatie ten tijde van de Lockdown
Bijgewerkt op: 31 mei 2020
Deel 1
Omgaan met verschillen
In deze serie blogs ga ik in op belangrijke relationele dynamieken waar we in het dagelijks leven tegenaan lopen en die in deze tijden nog meer zichtbaar worden, nu we meer dan ooit op elkaar zijn aangewezen.
De wereld was voor ons de plek om te ontdekken, te bereizen en te ontmoeten. Nu zijn we al weken thuis en is onze wereld teruggebracht naar onszelf en de plek waar we verblijven.
Voor ons allemaal geldt dat alles wie we zijn en alles wat we leuk vinden om te doen, samenkomt op 1 plek. We kunnen dit niet meer scheiden. Misschien ben je alleen in je woning, misschien ben je met gezinsleden, misschien ben je met je partner.
Zo ben ik thuis de vrouw van een partner die ook thuis is, moeder van mijn kinderen, gezins- en relatietherapeut, schoonmaakster, kapster, tuinman/vrouw.., dochter van mijn moeder, vriendin, secretaresse, sporter...
Vanuit dezelfde plek heb ik contact met mijn hele netwerk, in al mijn verschillende rollen, werk ik, en neem ik tijd voor mijn hobby's.
Dit gegeven, deze medaille, heeft twee kanten:
Ik vind het héérlijk om mijn dag niet te hoeven starten met het vinden van mijn bril om op mijn mobiel de check te doen of de trein wel rijdt. En.. als hij niet rijdt, dan in een versnelt tempo me te moeten aankleden zodat ik voor 7:00 uur de A12 oprijd omdat ik anders geheid in de file kom. Ik heb een grondige hekel aan files! Maar nu kan ik de dag minder gestrest beginnen, rustig wakker worden, ontbijtje, rondje in mijn tuin te lopen voordat ik begin, prima! Maar het werken vanuit 1 kamer, de hele dag zitten en dan ook nog achter een beeldscherm vind ik erg vermoeiend en doodsaai. Daarbij vind ik het best lastig schakelen tussen het moederschap/partnerschap naar therapeut-zijn en vice versa.
Het is fijn dat er nu meer tijd is om te kunnen sporten. Maar ik vind sporten in mijn eentje na 4 weken echt vervelend.
Nu ik dit zo schrijf, word ik er niet vrolijker op. Jij?
Ik draai de kanten even om, eerst het negatieve en dan de positieve kant;
De ruimte die de kinderen innemen en de dagindeling die zij hanteren, werken echt op mijn zenuwen. En het is fijn om meer betrokken te kunnen zijn bij hen, bij hun schoolwerk en hun leefwereld. Daarbij biedt het meer kansen om vaker met hen in gesprek te gaan over essentiële zaken.
Ik vind het moeilijk om nu niet met familie en vrienden af te kunnen spreken. Ik mis hen, ik mis de momenten samen, de gemeenschappelijke interesses die we delen, ik mis mezelf in wie ik ben in bijzijn met hen; de vrolijke vrije energie. Maar deze vrijgekomen tijd geeft mij de mogelijkheid om de klussen in- en rondom het huis nu wel aan te pakken, die serie te kunnen kijken, het boek te lezen, gitaarspelen weer op te pakken.
We, en ik zeker ook, zijn geneigd om het woord ‘maar’ te gebruiken. Als we dat doen, dan diskwalificeer je één kant.
Wat er gebeurt als ik het woord 'maar' gebruik als ik de beide zijden van de medaille naast elkaar leg, dan diskwalificeer ik één kant.
Bijvoorbeeld:
Ik wil wel heel graag leren zwemmen, maar ik durf het niet.
Effect van deze zin? Je schouders zakken naar beneden, de focus ligt op je angst. Wedden dat je het niet eens gaat proberen?
Oké, andersom:
Ik durft het echt niet. Echt niet, maar ik wil heel graag leren zwemmen.
:-)
Als mijn man dit tegen mij zegt, onthoud ik niet dat hij mijn irritatie snapt. Ik hoor dat niet eens. Ik hoor dat hij mij onhandig vindt. En dat roept bij mij nog meer irritatie op.
Deze zelfde dynamiek gebeurt in relaties;
“Ik snap wel dat het irritant is dat onze zoon de vaatwasser weer niet heeft opgeruimd, maar het is niet handig hoe jij erop reageert”.
Als mijn man dit tegen mij zegt, onthoud ik niet dat hij mijn irritatie snapt. Ik hoor dat niet eens. Ik hoor dat hij mij onhandig vindt. En dat roept bij mij nog meer irritatie op. Met als gevolg; Niet echt gezellig in huize Boers...
Als ik dit doortrek naar de situatie nu, in deze crisis:
We zijn allemaal anders. En we reageren dus anders op situaties. Daar waar jij in deze crisistijd bijvoorbeeld teruggaat in jezelf, je zorgen maakt, het nieuws bijhoudt om voorbereid te zijn op dat wat mogelijk gaat komen, kan je partner juist het nieuws weren en meer leven met de dag. Wellicht is je partner juist heel erg gericht op jullie samen en op het gezin. Misschien denk jij dat jullie het financieel niet gaan redden en wil je het liefst het huis te koop zetten in de hoop dat het nu nog zo goed mogelijk verkocht kan worden. En vindt je partner dit helemaal geen goed idee. Hij/zij vindt wellicht dat jullie juist moeten afwachten en geen overhaaste beslissingen moeten nemen. Ook hier geldt de 'diskwalificatie van maar'. Punt is; Er zou geen maar moeten zijn. De ene manier van reageren is niet minder waar dan de andere. Het is EN. Het bestaat en leeft naast elkaar. Jij op jouw manier, de ander op zijn of haar manier.
Daarbij; Wat win je ermee? Wat win je als je de mening van je partner bagatelliseert of afkeurt, als je vasthoudt aan jouw overtuiging dat jouw manier van reageren de beste is?
Stel je zelf alsjeblieft even de vraag, sta even stil; Hoe weet ik zeker dat mijn manier van reageren de beste is? Is het waar dat mijn manier de betere manier is. Is het écht waar?
Dit tegeltje is grappig, natuurlijk. Maar deze vlieger gaat niet op als het over beleving gaat. Als we het over feiten hebben, dan is dit een ander verhaal.
Zo hadden mijn schoonouders eens een discussie over een dode kikker die ze op de weg hadden gezien toen ze samen een stukje hadden gefietst. Mijn schoonvader zei dat de kikker in de berm lag en mijn schoonmoeder zei dat hij op de rotonde lag. Kijk.. op zo’n moment zou ik dit tegeltje inzetten. Nu, in deze situatie van de lockdown gaat het over beleving, over hoe jij de situatie ervaart en hoe jij reageert in tijden van grote onzekerheid. Het gaat over het voortbestaan van alles wat we hebben opgebouwd.
Het gaat niet over een feit.
Het nieuws minutieus bijhouden of juist niet, het huis willen verkopen of juist niet, heeft allemaal te maken met beleving
We, jullie, zitten er samen in; we hebben samen, als partners, een crisis te overwinnen. Als je de beleving van de ander als vreemd, niet waar of zelfs belachelijk bestempelt, versterkt dat jullie niet als team. Het helpt jullie kinderen niet voor wie deze situatie helemaal onzeker is. Het vervreemd jullie van elkaar.
Nu we zo teruggebracht zijn tot elkaar, is het 'wij', de plek geworden om te gaan ontdekken en te ontmoeten. En je zou zelfs kunnen zeggen om te bereizen. Hoe gaan we eigenlijk nu met elkaar om? 'In voor- en tegenspoed', weet je nog? Dat is wennen! Én het biedt ontzettend veel mogelijkheden!
Concreet:
Of je het nou fijn vindt, of er als een berg tegenop ziet; Mijn advies is: Ga het gesprek met je partner aan. Stem op elkaar af, meer dan ooit is je partner je klankbord.
Hoe is het met je?
Hoe vind je dat het gaat nu we allemaal thuis zijn?
Hoe beleef je deze situatie?
Waar heb jij het moeilijk mee?
Met wie heb je het meest moeilijk?
Wat vind je nu eigenlijk juist wel fijn?
Wat mis je nu het meest?
Wie mis je het meest?
Wat zou jij nu het liefst willen kunnen doen? En, met wie?
Kan ik iets voor je doen?
Door vragen te stellen, stel je jezelf meer open voor de ander; Nieuwsgierig zijn is een ontzettend belangrijke houding in elke relatie.
Misschien zijn jullie niet gewend om samen te praten over wat je bezig houdt en krijg je korte antwoorden. Dan heb ik nog een tip voor je:
Je kan altijd vragen: “Kan je hier iets meer over vertellen?”
En erbij zeggen: “Ik weet dat we niet gewend zijn om samen te praten, maar ik wil echt graag weten hoe het met je gaat. Ik wil dit heel graag samen met je doen en jou kunnen ondersteunen, er voor onze kinderen zijn”. En.. “Ik heb jou ook nodig.”
Mocht het gesprek toch op een ruzie uitlopen, of spanningen opleveren, en komen jullie er niet uit, neem dan een time-out van ongeveer 20 minuten. "IJzer smeden als het koud is".
Of jullie elkaar nou nog leuk vinden of niet… je zal het samen moeten gaan doen. Zolang we in deze lockdown zitten.
Het heeft geen zin om te vechten tegen de werkelijkheid: jullie beleven zaken nou eenmaal anders. Dat gaat niet veranderen.
Voor mij betekent het hebben van een relatie; “Ik heb jouw rug. Het maakt niet uit wat er gebeurt, maar ik ben er voor jou, met jou, achter jou, Whatever. Maar ik heb jouw rug.
En jij de mijne.
Lieve Lezer: Dit is het moment om hiervoor te gaan staan.
Verbind, onderzoek, ontmoet en ontdek elkaar.
Liefs
Corien
#RelatietherapeutAlphenaandenRijn